Bugün 4 Temmuz 2021.
18 yıl önce bugün ABD, Irak, Süleymaniye’de Türk askerinin başına “çuval” geçirdi. Bunu hiç bir Türk, kıyamete kadar unutmamalı.
ABD’nin ulusal gününde; mevcut iktidarın ihaneti demeyelim(!) gafleti ile “iş birliği” var mı, onu şimdi diyemiyoruz(!) üzücü ve ezici hadise yaşandı.
Askerlerimize dostlukla yaklaşılmış, hain bir pusu ile başlarına “çuval” geçirilmişti. 3 gün bilinmeyen bir yerde tutulmuş, “nota vercek misiniz!” sorusuna, zamanın başbakanı “ne notası, müzik notası mı veriyorsunuz!” diye tepki göstermişti.
Yine zamanın Genel Kurmay Başkanı, ABD askerlerine direnme izni isteyen komutanlara “teslim olun!” telkininde bulunduğu, yazılıp çizilmişti.
Aslan kafeslenmişti, hem de siyasetle.
Türk milletinin yenilmez askeri, zihinlerde yenilmişti. Ondan sonra askerin başına gelenler, pişmiş tavuğun başına gelmedi. Süleymani’yedeki hadisenin bir işaret fişeği olduğu, sonraları anlaşıldı. “Çuval” etkisi askerlerin zindanlara atılması süreciyle devam etmiş, Kozmik Oda’ya girilmişti.
Aslında “çuval” Süleymaniye’de bir grup askerin başına geçirilmemiş.
AKP siyaseti ve eliyle de Türk milleti “çuval”a sokulmuştu. Bunu bugün dahi bu halkın anladığını, düşünmüyorum.
Prof.Dr. Haydar Baş, 4 Temmuz olayına,“bu millet istiklali için gerekirse yeni bir kurtuluş savaşı daha verir. Askerin başına çuval geçirenler, bunu çok iyi bilsinler!” diye çok sert bir tepki vermişti.
Sonraları ise “ABD’yi batırmazsam namerdim!” diye ant içmişti adeta.
“ABD’yi ABD yapan, ABD’nin parası yani dolarıdır. ABD ordusunun birinci görevi doları korumaktır.” diye olayı özetlerdi.
2005 yılında Baş Hoca yazdığı Milli Ekonomi Modeli ile doların tahtını salladı. Rusya ve Çin’in öncülüğüyle “Milli Paralarla Ticaret” tezi, hayata geçince ABD zıpladı.
Bugün ABD hegemonyasının bittiğini ifade eden uzmanlar meseleyi dolar saltantının bitmesine bağlıyorlar. Yani Haydar Baş merhum, ABD’yi çıkmaza sokarak, çuvalın intikamını aldı desek yeridir.
Azerbaycan Türk’ü Prof.Dr.Dünyamalı Veliyev “orduların yapamadığını Haydar Baş kalemi ve aklıyla yaptı” demişti ki, bu çok doğru.
Haydar Baş’a destek vermeyenler, AKP’ye ve ABD’ye, yani askeri çuvala koyanlara destek verdiler.
Bunu, laf yerine gelmişken ifade edelim.
Türkiye’nin içine sokulduğu Atlantik çuvalını merhum Baş, yırttı, kim ne derse desin. Bağımsız Türkiye’yi yeniden ülke insanının gündemine oturttu. Kaynakları devletleştirmeyi, bağımsızlığın şartlarından gördü.
CIA’cı Fuller’lerin “Kemalizm bitmiştir” beklentilerine “Hoş Geldin Atatürk” ile cevap verdi ve yine Müslüman dünyada ABD’nin “Şii-Sünni Savaşı” beklentisine, “tevhidin merkezi ehlibeyt” çıkışıyla karşı durdu.
ABD’nin “Ilımlı/Radikal/Siyasal İslam” üretme türetmelerine karşı “Ehl-i Beyt İslam” bayrağını açtı ki bu, Türk milletinin dini anlamda fabrika ayarlarıdır.
İnsanımız bu ayarlara döndüğünde, Madımak’lar yaşanmayacak, Çorum ve Maraş olayları vuku bulmayacak. Fitnenin gözü çıkacak.
İşte “çuval” böyle yırtılır!
Emperyalist zehirlere karşı, milli panzehirler ve emperyalist planlara/akıllara karşı milli planlar/akıllar devreye sokularak… Yoksa CIA’nın oyunlarına gelmekten, eski filmleri yeniden izlemekten başka, elimizden bir şey gelmez.
Prof.Dr. Haydar Baş’ın siyaseti eğer iktidar olsaydı, bir yılda Avrupa’yı iki yılda ABD’yi geçerdik. O çevresine Türk milletine ve devletine nasıl askerlik yapılır bunu, yaşayarak öğretti. Karşısındakiler ABD’ye nasıl askerlik yapılacağını gösterdiler.
Karşısındakilerden biri Pensilvanya’da ABD’ye “askerlik” yaparken, bir diğerinin siyasette neler yaptığını görüyoruz.
ABD’ye “askerlik” için askerliğin tanımını bile değiştiridiler;
“Türk vatanını, istiklal ve Cumhuriyetini korumak için harb sanatını öğrenmek ve yapmak mükellefiyetidir” şeklinde olan askerliğin tanımı, “harp sanatını öğrenmek ve yapmak mükellefiyeti” şeklinde değiştirildi. “Türk vatanı, istiklal ve cumhuriyeti” ibaresi kaldırıldı.
Kaldırarak ABD’ye askerliğin yolunu açtılar.
Afgnasitan’da ABD işgal askerleri yerine, parasını vererek, bizim çocuklarımızı hedef yaptılar. Bağımsız siyaset, delik deşik edilen ABD çuvalına yama yapıp, bu ülkenin başına geçirmekten vazgeçmeyi gerektirir.